Dagelijks liep zij van Zevenhuisjes naar school in Garmerwolde – een fiets was niet voor iedereen vanzelfsprekend. Het fietspad naast de Rijksweg (N360) werd aangelegd, waardoor het huis van haar oom en tante Van Dijken (Klein Kaakheem) afgebroken moest worden en een tiental meters achteruit opnieuw opgebouwd. Ze kon zich de indeling van het huis met de jachtwaait (gelagkamer), de doorrit en stallen nog goed voor de geest halen. Bushaltes waren niet nodig: op elke willekeurige plek langs de route van de bus kon je je hand opsteken en werd je meegenomen. Ze herinnerde zich de boodschappen die ze met haar moeder deed in het diggelschip dat in het Damsterdiep langsvoer. Je kocht er je serviesgoed en keukengerei. Haar vader kweekte groenten en leverde die aan de veiling in de stad Groningen. Zij kreeg een fiets waarmee ze de ene dag in de week langs de woningen in Garmerwolde reed om ‘bestel op te halen’. Later in de week kreeg ze een veilingkist op haar fiets gebonden, waarmee ze de bestellingen weer langsbracht. Ze werkte met haar grootvader op de akkers, bonen poten. Eindeloos waren haar verhalen over groenten, fruit, kruiden. Talloze kookboeken had ze, waarin ze handgeschreven recepten en krantenknipsels bewaarde. Ze maakte de Tweede Wereldoorlog mee, de sluiting van de Adco-fabriek waar haar man Jaap werkte. Vroeger speelde ze rondom de kalkovens; ze maakte de sluiting ervan mee. De geschiedenis van Garmerwolde en Groningen was haar lief. Ze was jarenlang lid van Toal en Taiken, luisterde graag naar RTV Noord en belde met Fré Schreiber en Henk Scholte als ze iets bij te dragen had over onderwerpen die in hun programma’s aan de orde kwamen. Met haar man trok ze op zondag de provincie in, eerst op de brommer, later met de auto. Ze had een brede interesse en verzamelde voorwerpen die haar interesse hadden. In haar woning was geen kast of tafel leeg: overal had ze haar dierbare spullen staan, waarvan ze zich nog precies herinnerde waar het vandaag kwam of van wie ze het had gekregen. Over alles wat haar interesseerde, kocht ze boeken. Over kloosterorden, antiek glas, oude rozen, steenhuizen en borgen. Die boeken lagen rondom haar opgetast; zo voor de greep. Zelf heeft ze op hoge leeftijd gedebuteerd met een dichtbundel, waarin haar haiku’s zijn verzameld: korte gedichten waarin ze de natuur om haar heen beschrijft.
Haar herinneringen heeft ze in iGup gedeeld in een aantal series bijdragen. Daarmee is haar geschiedenis met Garmerwolde bewaard gebleven.
Lies Schaaphok woonde 93 jaar op Zevenhuisjes (Rijksweg 3 t/m 17 in Garmerwolde). Met haar verhalen laat zij het verleden leven.