Cees Klei (1924 - 1996, Dorpsweg 17) vertelt
‘Wie woonden schuun tegenover dokter Anderson; ik haar dou al verkeren met Miene, heur maaid. Dij sluip in n kommertje noast deur. Ik huf soavends allain mor even wèg oversteken, dus ik bleef voak noa spertied bie heur. t Was sums routduuster; din kon ik t pad nait zain. Ik luip op t gevuil over t grintpad, din kwam t brugje, doarnoa t hek van smid Horst (Dorpsweg 13 (red.)) en din zo noar hoes. Moeke was nait eerder rusteg veurdat ik weer thoes was.
Op n gegeven moment (t zel zo in 1943/44 wèst hemmen) haren de dokters roezie met de Duutsers. Ale doktoren hemmen dou heur bordjes inleverd en warren van dou of aan dus kwakzaalvers. Wat er precies gebeurd was, wait ik nait mor t was de Duutsers niks noar t zin. As vergelden wollen ze n aantal artsen oppakken. Ook dokter Anderson kon n inval verwachten! Doarom sluip e al n nacht e wat (vief tot zeuven nachten) bie mie in koamer, aan de kaant van Van Diek: hai op grode bedstee en ik in t lutjeke. Hai wol groag dicht bie hoes blieven, din kon vraauw hom ophoalen as der wat was. Hai haar n sleudel van veurdeur en kon der dus zulf in- en oet kommen.
Op n nacht stonnen der drij landwachten veur deur. Mevrouw Anderson dee deur open en zee dat dokter nait thoes was. Hai was noar n bevallen of zo. Z’hemmen t halle hoes deurzöcht, mor konnen netuurlek niks vinnen! Dou ze vot warren het z’heur man direkt woarschaauwd. Dij dee dou netuurlek ook gain oog meer dicht! Hai is s mörns op tied noar hoes tou goan en doarnoa òfraisd noar Klunderhörn.
Noa n dag e wat is de roezie weer bielègd en sluig Gerard Grounveld t bordje weer aan muur; dou was e weer dokter!
De beschaiten
t Was hal mooi weer. Wie laggen met ons drijen in t gras: Henderk Bonnekou, Klaas Philipsen en ik. Opains heurden wie n vreeslek lawaai: der vuil n bom bie Job Zunderman (Dorpsweg 16 (red.)) achter t hoes! Hai haar de wereld van dij bruibakken; doar vuil e precies in! Wat n stuk lewaai! Bonnekou zee: ‘Da’s artilleriegeschut! Wie motten mokken dat we thoes kommen!’ Je konnen veur tied wel aal al schaiten heuren - ze warren drok bezeg in stad mor dou we doar n granoat op t dörp kregen, dou wer t eerns, dou mozzen wie onder dak! De twijde kwam bie Haarm Jan in schuur (Oude Rijksweg 11 (red.)) en ain is der tussen Bloemendaal en Haarm Oomkes (Dorpsweg 48 en 50 (red)) invalen: doar bennen drij mensen bie dood kommen. En din te bedenken dat t onneudeg was: dij Duutsers warren al laank vot! s Nommerdoags haar dij vlaigmesien auto’s stoan zain, mor dij moffen haren lont roken en warren aal laank vot. s Moandoagsmirroags heb ik t stoffelk overschot van Van der Reyden oet Ten Boer hoald. Dokter Anderson het er veur zörgd dat ik n vrijstellensbraifke van de commandant kreeg. Din konnen ze mie mien peerd en woagen nait òfhoalen.
Bevrijd
Dat wie bevrijd bennen, dat was tegen tien uur; t was nog licht. Wie konnen de jonges aankroepen kommen zain: ze kropen over t brugje bie Bus veur thoes (Dorpsweg 1 (red.)) in tijgersluipgang. Dou warren ze bie t veurìn en in ain keer BAMS. Apmoal glasgerinkel! In t achterìn zatten apmoal moffen; dij warren noa de beschaiten oet stad dreven en hemmen doar nog ain tot twij doagen zeten. Dij jonges wollen nait langer en hemmen zuch direkt overgeven. Der is nooit n schot löst! De commandant zat bie dokter in wachtkoamer. De Cannedezen bennen der hìnlopen. De commandant ging met, dee zien koppel òf en kloar. Der zatten ongeveer twinneg soldoaten. Ze bennen in riegen van drij òfvoerd, richten Grunnen.
Zunder tegenstand
Even eerder was der n Duutse soldoat bie ons wèst. Hai haar vaaier aaier kregen. Dij mos moeke haard koken (tien menuten). Dij aaier wol e metnemen, veur as ze straks gevangen zatten. De Krieg was veur hom doan, tenzij het verzet begon te schaiten. Din schoten ze trug, aans gebruukten z’heur woapens nait meer. Moeke het hom dij vaaier aaier kookt; hai haar twij peerdedekens. Dij kreeg ze van hom.
Vaarver Kupers (Dorpsweg 11 (red.)) was bie t verzet; doar hemmen wie dij Cannedezen dou hinstuurd. Tetty Pestman verston Engels en dij vertoalde wat ze wollen. Dou was t al duuster. Mien voader en ik zatten met n stuk of zes - zeuven Cannedezen bie Gerard en Oaltje (Groeneveld, Dorpsweg 15 (red.)) in t stookhut. Z’haren n halle grode vlaag met n hoakenkruus (en nog wat klaindern) bie zuch. Dij wollen ze metnemen as souvenir. Ik wait nait of Oaltje der alweer was. Der warren noa dij zotterdagnacht n halle bult noar kerk goan, ook n stuk of vaaier bedlegeregen. Ain doar van was vrouw Rozemoa van 90 joar... Dij haar heur heup broken. Der warren mensen veur aanwezen om ze te verzörgen. Ik was wel lid van de EHBO mor ben der zulf nait wèst. Ze verwachtten bie de bevrijden dat er nog flink heer ging! Noaderhand haar dit nait meer huft, mor dat wis je nait.
Ik docht nait dat dokter Anderson in t verzet zeten het. Hai hulp wel elk dij hom neudeg haar. As je n onderduker haren, konnen je hom gerust roupen. J’huvven nait baang te weden dat e joe verrui. k Loof wel dat e n groot aandal in d overgoave had het; volgens mie het hai dij commandant er van overtuugd dat e zuch beter overgeven kon, t was ja toch n hopeloze zoak.’